Tymczasem bakterie z czasem uodparniają się na konkretne antybiotyki i przestają na nie reagować – stają się antybiotykooporne. Sytuację pogarsza też fakt, że na rynku pojawia się mało zupełnie nowych antybiotyków. 

Wiele instytucji i naukowców pracuje nad strategiami bronienia się przed zagrożeniami związanymi z lekoopornością. Wszyscy są zgodni, że najważniejsza jest edukacja – lekarzy oraz pacjentów. Szybko musimy zmienić swoje podejście do „wszechmocnych” antybiotyków, bo w wielu przypadkach wyrządzają nam one więcej szkody niż pożytku.
W dalszej perspektywie prowadzi to do powiększania się grupy bakterii opornych na leczenie – i może się okazać, że kiedy naprawdę będziemy potrzebowali antybiotyku, nasze bakterie będą na niego odporne.
Dlatego tak ważne jest badanie nowych substancji oraz opracowywanie i wdrażanie alternatywnych metod leczenia – oczywiście, jeśli ich skuteczność jest potwierdzona naukowo.
Dobrym przykładem są tu zakażenia układu moczowego, bo które są drugą (po zakażeniach dróg oddechowych) najczęstszą przyczyną stosowania antybiotyków⁴.

Zakażania te zwykle (ponad 90%⁵) wywołuje bakteria Escherichia coli. Tymczasem jak wynika z danych EARS-Net – Europejskiej Sieci Nadzoru nad Opornością na Środki Przeciwdrobnoustrojowe (European Antimicrobial Resistance Surveillance Network) ponad połowa izolatów E. coli jest antybiotykooporna, czyli oporna na działanie antybiotyków z co najmniej jednej grupy terapeutycznej. Polska pod tym względem plasuje się w niechlubnej czołówce, z odsetkiem szczepów dzikich (wrażliwych na wszystkie antybiotyki) na poziomie zaledwie 25%⁶. Właśnie dlatego, w przypadkach niepowikłanego zapalenia dróg moczowych, warto zainteresować się innymi rodzajami terapii, np. D‑mannozą. Lekarze coraz częściej po nią sięgają, ponieważ jest ona przebadana, ma udowodnioną naukowo skuteczność i wysoki profil bezpieczeństwa, czyli o wiele mniejsze skutki uboczne niż antybiotyki.
D‑mannoza nie powoduje też lekooporności. Dlatego jest wskazywana jako doskonała alternatywa dla antybiotyku przy profilaktyce niepowikłanych zakażeniach dróg moczowych oraz w profilaktyce nawrotów zakażeń.