D‑mannoza jest substancją naturalną, cukrem prostym, czyli polisacharydem. W przeciwieństwie jednak do innych cukrów, nie jest przetwarzana w wątrobie, ale wchłania się z układu pokarmowego. Natomiast jej nadmiar jest wydalany z moczem. Na co dzień wspomaga więc i odżywia florę układu moczowego. Najważniejszą jej cechą jest jednak to, jak zachowuje się podczas spotkania z bakteriami E.coli. A trzeba wiedzieć, że to właśnie ta bakteria odpowiada za zdecydowaną większość zakażeń dróg moczowych. Bakterie E. coli, które dostały się np. do pęcherza, przyczepiają się do jego ścianek i tam namnażają się, uruchamiając proces zapalny. Bakterii jest coraz więcej i więcej – i proces zapalny zaostrza się. A my odczuwamy nieprzyjemne objawy – ból, pieczenie, częstomocz. D‑mannoza, jak wykazały badania², właśnie na tym wczesnym etapie może skutecznie powstrzymać E. coli przed przyczepianiem się do ścianek pęcherza. Dzieje się tak dzięki temu, że D‑mannoza podawana doustnie i nie metabolizowana w wątrobie, może osiągać większe stężenia w moczu. Oznacza to, że spora jej ilość dostaje się do pęcherza. Tutaj cząsteczki D‑mannozy wyłapują i wiążą się z białkiem bakterii E. coli. Tak „związana” bakteria nie może się przyczepić do ścianki pęcherza, co uniemożliwia jej namnażanie się. W ten sposób D‑mannoza już na wczesnym etapie zapobiega rozwojowi stanu zapalnego³. A co ze „związanymi” bakteriami E. coli? Są one po prostu usuwane z organizmu wraz z moczem. To właśnie dlatego tak często lekarze przypominają nam o tym, że powinniśmy dużo pić i często korzystać z toalety. W ten sposób pozbywamy się z organizmu tego, co mu szkodzi.